پاییز با مهر میاد!

هر آنچیزی که به ذهن من میرسه را مینویسم:

تاحالا ماه مهر منو یاد شروع مدرسه مینداخته.. روزای اول مدرسه و کلاس.. درس.. معلم.. اینکه کجا بشینم..  و اکثر اوقات من روز اول مدرسه  تو کلاس وایساده بودم.. و دوست نداشتم جایی بشینم.. مگه اینکه کل اون نیمکت خالی باشه... و اگر نیمکت حتی یه نفر نشسته بود .. علاقه ای به تحمیل کردن خودم به دیگری نداشتم به همین خاطر سرخود نمیرفتم کنار کسی بشینم..  صبر میکردم ببینم کی حاضر میشه و دوست داره که کنارش بشینم!   و وقتی یکی میومد پیشم و ازم میخواست که کنارش بشینم..  برای من اون نفر یه دوست عزیز و خوبی می شد! و همینطور من برای اون از دوستی کم نمیزاشتم!..  دوست داشتم مدرسه را با این مهر و دوستی شروع کنم!

به نظر من هر وقت که مهر میاد..  باید ببینیم کیه که مهر و محبت را جایگزین خودخواهی و خودبینی میکنه..

ماه مهر ، ماه مهربانی هاست...   

برگریزان در راه است.. 

باران ها خواهد بارید.. 

 و کسی چترش را برای تو هم خواهد گرفت..   و خیابان پر میشود از دو نفری های زیر یک چتر...  

با هم مهربان باشیم..

( زیر بارون بدون چتر انقدر حال میده!!  مثلن وقتی میدوی زیر بارون تند تا وقتی میرسی خونه مثل موش آب کشیده معصوم به نظر میایم)  :))

و بعد یک مهربان میگه..  ئه چیکار کردی با خودت.. چرا چتر با خودت نبردی!!؟  ببین سرتا پات خیس شده..  زود لباسای خیسو از تنت در میاره که سرما نخوری..  در همین حین غر هم میزنه.. ..  ولی همش از رو مهر و محبته.